نظر به تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر مقابله همه­ جانبه با هجوم فرهنگ بیگانه که از طریق بسیاری از وسائل ارتباط جمعی تا کنون قشر بزرگی از جوانان را مخاطب قرارداده و به سمت خود سوق می­ دهد تا جایی که گاه این قشر آینده ساز برای انطباق گذشته خود با هنر به موجی استناد می­ کنند که آن موج خود حرکتی وابسته به فرهنگ­ های بیگانه است، فرهنگی که گاه در قالب تجدد، تأثیر تفکرات روشنفکری، رفتار، منش و مدهای مدرنی که به هر طریقی بر خرده ­فرهنگ­ های اصیل­مان تاثیر می­ گذارد و اصالت­مان را زیر سوال می ­برد. در کشوری که از شمال و جنوب محصور به دریا و کشورهای حاشیه آن است  و از شرق و غرب با کشورهایی همسایه است که از دیرباز درهای­شان به روی فرهنگ غرب باز بوده­است مرزها در ورود و تاثیر فرهنگ بیگانه نقش به سزایی داشته­اند، گاه این نقش همراه با هجوم نظامی همراه بوده و گاه با یک جنگ سرد و به تعبیر مقام معظم رهبری جنگ نرم، امروز این هجمه از بعدی دیگر  و به وسیله­ی ماهواره­ ها به  کشورمان گسیل می­ شود و از آنجایی که تجربه ثابت کرده در همه مراحل محدود کردن پاسخگو نخواهد بود باید  با هدف مقابله به مثل آن ضد فرهنگ­ هایی که با تبلیغ تبدیل به فرهنگ می­ شود را با تقویت و تبلور  فرهنگ اصیل­ مان به انزوا کشاند.

استانی مثل مازندران که دارای بیشترین مرز آبی شمال کشور و کمترین فاصله با مرکز کشور است، بیش­تر از سایر نقاط ایران دست­خوش ترفندهایی برای فراموش کردن فرهنگ غنیِ خود بوده است تا آنجا که امروزه آموزه ­های پدران به مدرسه و دانشگاه خلاصه می ­شود. در این استان مرزی که در واقع خط مقدم جبهه فرهنگی محسوب می ­شود شایسته است اقوام و آداب و رسوم آنها را جدی گرفت و به آن بها داد.

 در استان مازندران که به دلیل روحیه لطیف مردمانش و مجاورت اقوام مختلف آن با الطاف خدادادی و ریتم نعمات بی ­بدیل خداوندی، همواره آئین­ ها و رسوم این سرزمین با موسیقی عجین بوده است،  هنری که گاه سینه به سینه و گاه به صورت مکتب ­خانه ­ای  از استاد به شاگرد و فرهنگی غنی از نسلی به نسل دیگر می­ رسید و با خلاقیت به غنای آن افزوده می­ شد تا آماده انتقال به نسل بعد باشد.

به دلیل نهادینه شدن همین فرهنگ غنی استان مازندران توانسته یکی از استان­ هایی باشد که بیش­ترین تحصیل­ کرده موسیقی را به خود اختصاص می­ دهد. از همین­ رو موسیقی یکی از جنبه­ های فرهنگی بوده که بیگانه تمام تلاش خود را روی آن متمرکز کرده است و از آن­جایی که در هر گوشه از استان همیشه برنامه­ های موسیقی مخاطب چشم­گیری داشته است بهترین روش را ارضاء مخاطب از طریق ارائه موسیقی آغشته به الفبای غرب دانسته است.

از این ­رو نسل آینده که موسیقی را ملزم به علم و تحصیلات می ­داند برای نزدیکی به هنر روز دنیا به سمت موسیقی­ های غیربومی و غیرایرانی کشانده می­ شود تا آنجا که موسیقی اصیل مازندران کم­رنگ شد و جایگاهش بسیار متزلزل گشت. تا آن­جا که اگر در عصر کنونی حرکتی برای استحکام پایه­ های آن انجام نشود نسل­های بعد در مواجهه با سینه­ های خالی پدران خود موسیقی و اصالت موسیقایی بومی و محلی مازندران را برای همیشه به فراموشی خواهند سپرد.

از این­ رو مراسمی مثل جشنواره موسیقی قومی مازندران می­ تواند ضمن تبلور موسیقی آئینی و محلی استان، مروری دوباره و تکراری به یاد ماندنی باشد برای ماندگاری بیش­تر این فرهنگ اصیل و بهانه­ ای می­ شود برای جمع ­آوری، ثبت و ضبط آن برای نسل­ های آینده.